|
Knjige o drugim suncima
Džin Volf (1931) spada u red pisaca naučne fantastike koji imaju sasvim posebno mesto na literarnoj sceni što podrazumeva potpunu slobodu u razvijanju vanrednog talenta, nepripadanje nijednom žanrovskom pravcu osim sopstvenom, te visoko poštovanje kolega, čitalaca i kritike (jedan od njih izjavio je da je Volf 'podmuklo dobar pisaca', koji uvlači čitaoca u svoju priču a zatim mu priređuje potpuno nepredvidiva iznenađenja). Prva Volfova priča, "Obrt zamke", pojavila se 1967. godine, a 1970. objavljena je izuzetna priča "Ostrvo doktora Smrti", koja sa pričama "Smrt doktora Ostrvo" (1973), "Doktor ostrva smrti" (1978) i "Smrt ostrvskog doktora" gradi seriju variracija ne temu neprilagođenosti surovim svetovima budućnosti; priče će biti objedinjene u zbirku izdatu 1980. godine Iste 1970. godine pojavio se roman "Operacija ARES" o neobičnoj invaziji iz svemira: na Zemlju se, sa Marsa, vraćaju zaboravljeni astronauti. Roman "Peta glava Kerbera" iz 1972. čine tri novele u kojima se razmatraju teme etičnosti kloniranja, osvajanja drugih planeta i uništavanja tamošnjih oblika života, odnosno odrastanja u vanzemaljskim uslovima. Od 1980. do 1983. godine pojavljuju se četiri romana koji čine seriju "Knjiga Novog Sunca" ("Senka mučitelja", "Kandža pomiritelja", "Mač liktora" i "Citadela autarha"; 1987. godine sledi i nastavak "Urt novog Sunca") u kojima autor prati dogodovštine Severijana, pripadnika esnafa mučitelja, u svetu daleke budućnosti koji umnogome podseća na Srednji vek. Sjajan zaplet, egzotični predeli i društva, spoj visoke tehnologije i magijskog doživljaja sveta, te izbrušen stil pripovedanja, učinile su da ove knjige odmah budu prepoznate kao vrhunci savremene fantastične literature. Ono što je najzanimljivije u njihovoj recepciji jeste da su ih, kao deo svog žanra, jednako prisvajali i ljubitelji naučne i epske fantastike. Ovakva 'zbunjenost' ponavlja se i sa sledećim Volfovim knjigama, a roman "Vojnik izmaglice" (1987) nominovan je za nagrade i jednog i drugog žanra (Nebula i Svetska fantazi nagrada); na roman "Vojnik izmaglice" nadovezuje se roman "Vojnik Arete" iz 1989. godine, dok je "Knjiga Novog Sunca" nastavljena serijalima "Urt: Knjiga Dugog Sunca" ("Noćna strana Dugo Sunce" i "Jezero Dugog Sunca" iz 1993, "Kalde Dugog Sunca" iz 1994. i "Egzodis sa Dugog Sunca" 1996.) i "Urt: Knjiga Kratkog Sunca" ("Na plavim vodama" 1999, "U zelenim džunglama" 2000. i "Povratak u Vorl" 2001); reč je o vanrednim romanima koje ostaju žanrovski neodredivi što nikako ne umanjuje njihove umetničke domete. Drugi Volfovi romani, kao "Planetarni inženjering" (1984), "Fri živi slobodno" (1985) ili "Sedam američkih noći" (1989), lakše su prepoznati kao naučna fantastike, dok su romani iz serija "Kralj čarobnjak" ("Kralj", "Čarobnjak" iz 2004.) svrstani u epsku fantastiku. Volf jednako uspešno piše priče i novele koje su sabrane u nekoliko zbirki ("Bibliofil" 1984, "Priče iz starog hotela" 1988, "Ugrožene vrste" 1989, "Zamak dana" i "Mladi Volf" iz 1992, "Čudni putnici" 1999). Volf je ostao veran svom doživljaju literature koji ne priznaje žanrovske granice (u čemu ima potporu i tzv drugog Klarkovog zakona, koji kaže da se dovoljno razvijena tehnologija ne može razlikovati od magije), niti poseže za lakim, oveštalim rešenjima iz žanrovske ikonografije. NJegova dela ostaju kao upečatljivi primeri briljantno napisanih vizija nesputane mašte koja odbija da se povinuje šablonima. (avgust 2004.)
|
