|
Herman Dalmatinac (nastavak) Prethodna strana | 1 | 2 | Hermanovi prevodi sa arapskog jezika predstavljaju nezaobilazni deo takozvanog "Toledskog korpusa" islamskih tekstova, čija je glavna poruka bila da se islamu ne treba suprotstavljati silom, kao što su to uradili Krstaši, već razumevanjem i ljubavlju. Arapska kultura je bio most preko koga je duhovno nasleđe drevnih Grka dospelo do tadašnjeg Zapada. Stoga su zajednički napor Hermana i Roberta na prevodu Kur'ana i Hermanovi tekstovi o islamu od velikog značaja za razumevanje islamske religije od strane tadašnjih naučnika i intelektualaca hrišćanske Evrope. Napustivši Španiju Herman odlazi u Francusku i radi u Tuluzu i Beziersu. Tamo je preveo delo "Planisphærium" Klaudija Ptolomeja i uradio izmene na prevodu engleskog naučnika i prevodioca Adelarda od Batha Euklidovih "Geometrijskih elemenata". Najznačajniji prevod onoga što je u arapskoj literaturi poznato kao "Almagest" objavljeno je u Tuluzu 1143. godine. Prevod je uradio na osnovu jednog arapskog prevoda grčkog teksta iz 827. godine dodavši komentare velikog matematičara Maslama ibn Ahmeda al–Majritija koji je radio u Kordobi na samom početku X veka. Negde u isto vreme Herman je radio na Adelardovim prevodima iz 1126. godine poznatih al–Harizmijevih astronomskih tablica ("Sindhind zij"), uglavnom koristeći arapske prevode. Verovatno je pisao i o astrolabu i još koječemu, ali je autorstvo tih tekstova danas teško dokazati. U svom najoriginalnijem delu, jednoj kompleksnoj astrološko–kosmološkoj raspravi nazvanoj "De Essentii", kompletiranoj u Beziersu 1143. godine, Herman nam je pružio opšti pregled svog načina viđenja tadašnje nauke. U njemu pruža jedan novi naučni i filozofski koncept u Evropu, naročito na planu astronomije i fizike. "De Essentii" tumači njegov lični stav zasnovan na prirodnoj filozofiji i prirodnim naukama. Taj stav je bio zasnovan na Aristotelovskim idejama i arapskoj tradiciji koje je sreo u Abu Ma'sharovim radovima, kao i Platonizmu naučenom u Šartru. Prezentirane ideje je proširio sopstvenim viđenjem astronomije kao i nekim astrološkim konceptima uočenim kod arapskih filozofa. U tom radu je posebno mesto dato Aristotelovim kategorijama: cause, motus, tempus, locus i habitudo. Ova zanimljiva knjiga je 1982. godine doživela ponovno izdanje u Nemačkoj. Danas Hermana podjednako cene i naučnici i istoričari, ne samo kao prvog posrednika između evropskih i arapskih intelektualaca, već i kao jednog od najvećih naučnika srednjeg veka. Pored Adelarda iz Bata, Džona od Sevilje, Žerara iz Kremone i Platona iz Tivolija, Herman je svakako najveći prevodilac arapskih astronomskih radova XII veka i veliki popularizator arapske kulture u tadašnjoj Evropi. Sa svojom knjigom "De Essentii" i prevodom Abu Ma'sharovog "Uvoda u astronomiju" Herman je uticao na mnoge tadašnje intelektualce Evrope. Zajedno sa Ptolomejevim prevodima uticaj te dve knjige se osećao još mnogo vekova kasnije.
|
