Sadržaj  | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |>

5. Zaključak

Šta danas posle prolaska "Pionira 10", "Pionira 11", "Vojadžera 1" i "Vojadžera 2" znamo o Jupiteru? On s pravom zaslužuje ime glavnog božanstva u rimskoj mitologiji, pošto ne samo da je najveća planeta, nego ima skoro 2,5 puta veću masu od svih ostalih planeta zajedno. Gotovo ceo je tečno telo, osim malog gvozdeno-silikatnog jezgra u centru, u kome temperatura dostiže 30 000 K. Iznad ovog jezgra nalazi se sloj metaloidnog vodonika debljine oko 70 000 km. Debljina atmosfere je oko 1000 km. Prisustvo crvenog fosfora, vodoničnih i amonijačnih polisulfida i sumpora, boji Jupiter crvenom, braon i žutom bojom. U ekvatorijalnim oblastima vetrovi, usled brze rotacije planete, duvaju brzinama i do 400 km/h.

Ako bi se neki svemirski brod usudio uroniti u atmosferu Jupitera, ubrzo bi gustoća, odnosno pritisak, poprimili takve vrednosti da bi brod zgnječili. To se u neku ruku zapravo i dešava sa sastojcima Jupiterove atmosfere: vodonik prelazi prvo u tekuće, a zatim u čvrsto metalno stanje. Jupiter poseduje jezgro koje je sačinjeno od stena i metala baš kao i naša Zemlja. Proračuni naučnika ukazuju na gustinu jezgra od 31 g/cm3 kao i pritisak od 110 miliona atmosfera.

Jupiter mnogi nazivaju "promašenom zvezdom" jer su zastupljeni isti elementi i u istom odnosu kao u zvezdama – oko 90% vodonika i 10% helijuma ali nikad nije dostigao dovoljnu temperaturu koja bi pokrenula termonuklearne reakcije. Da je nekoliko puta masivniji, naš planetarni sistem bi imao dva sunca.

Sadržaj  | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |  12 | 13 | 14 | 15 | 16 |>
 

(jun 2003.)

vrh